Wiadomo, że ta część zdecydowanie odbiega od trylogii i nie uświadczymy tutaj tytułowego "kaca". Czy to źle? Cóż, na początku myślałem, że tak, no bo o to w tym filmie chodzi, ale patrząc z perspektywy czasu, sądzę, że twórca postąpił dobrze.
Fakt, mógł iść na łatwiznę i zrobić kolejną część tak, że Alan się żeni, kolejny wieczór kawalerski, kolejny kac. Ale czy to by się oglądało ze smakiem? Już druga część była sporo gorsza od pierwszej, a skoro Todd Phillips uparcie postanowił zrobić z tego trylogie, to przynajmniej wybrał trudniejszą drogę i z dwojga złego mam wrażenie, że lepszą, no bo tak na prawdę w poprzednich częściach odwalili już wszystko, co jeszcze mieści się w głowie.
Alan jest postacią "inną" niż Stu czy Phill, więc i dla niego wybrał inną drogę w filmie, bo film skupia się jakby nie patrzeć właśnie na Alanie. W absurdalny sposób jest przedstawiona jego przemiana na "dorosłego" mężczyznę, co ostatecznie kończy się ślubem, czyli ostatecznym zakończeniem "Watahy" bo jakby już nie mają do tego pretekstów :D

Nie był to film na którym się uśmiałem, jednak taki, który przyjemnie mi się oglądało. Nawet scena końcowa, gdy szli tym korytarzem w stronę światła wywołała we mnie taki lekki smutek, że już nigdy Wataha nie pojawi się na ekranach, ale znając Hollywood, to nie zdziwiłbym się, gdyby jeszcze ożenili Chow'a, chociaż on ponoć ma żonę..

Całej trylogii daję mocne 8/10 i na pewno za kilka lat wrócę do tych filmów z uśmiechem ;)